Полска и Унгарија на 15 април одлучија да забранат увоз на жито и друга храна од соседна Украина за да ги заштитат нивните земјоделски сектори, со образложение дека увозот на украинско жито ја урива цената на нивните пазари. Словачка им се придружи, а истото го сторија и Бугарија и Романија.
Првичниот план беше транспорт на жито од Украина преку членките на ЕУ за продажба на светскиот пазар, главно за Блискиот Исток и Африка, но поради „тесните грла“ во транспортот, дел останаа во транзитните земји, што создаде притисок за намалување на цените.
Така, за помалку од една година ЕУ од проблемот со голем скок на цената на пченицата премина на спротивен проблем, па Брисел одвои средства за обештетување на земјоделците во Полска, Романија и Бугарија.
Евтиното жито и други земјоделски производи од Украина ги преплавија Полска, Словачка, Унгарија, Романија и Бугарија
Земјоделците ги прозиваат производителите на брашно дека ја мешаат поевтината пченица од Украина со домашната пченица, а производот го декларираат како целосно да е добиен со мелење домашна пченица. Бидејќи дополнителните количества не можат доволно брзо да се извезат низ пристаништата поради недостиг на капацитет, пченицата од Украина се става во силоси, што го зафаќа капацитетите на домашните земјоделци.
Триесет милиони евра помош од ЕУ е наменета за Полска, Бугарија треба да добие 17 милиони, а Романија 10 милиони евра. Парите ќе бидат уплатени во државните буџети со што средствата ќе се префрлат на земјоделците. Предвиден е и втор пакет помош, кој треба да биде објавен во наредните денови.
Пченицата се транспортира по таканаречените „солидарни патишта“, кои се обидуваат да го заменат извозот преку Црното Море, што е традиционален пат за извоз на пченица и други прехранбени производи од Украина во Африка и Блискиот Исток.
Египет, Етиопија, Нигерија, Мароко, Индонезија и Пакистан увезоа пченица во вредност од милијарди долари во 2021 година и до одреден степен зависат од непрекинатиот проток од Украина за да го прехранат своето население. На почетокот на војната во Украина, овој транспорт беше загрозен, а извозот преку Црното Море стана ризичен.
„Солидарните патишта“ кои минуваа низ членките на ЕУ донекаде го решија проблемот, но ненадејниот наплив на сообраќај доведе до бројни логистички проблеми. Складирањето, транспортот, локалната инфраструктура и домашните пазари се под голем стрес, што ги налути земјоделците.
Мотивацијата за претераната реакција е делумно политичка
Сосема е природно е земјоделците да ги „бранат“ своите цени, а веројатно е дека има и такви кои ја користат ситуацијата со нефер пазарни практики, како мешање на украинска и домашна пченица и декларирање како брашно добиено од исклучиво домашна суровини. Но, политичката ситуација на партиите на власт во државите кои се побунија против украинската пченица секако е фактор плус.
На крајот на годината во Полска ќе се одржат парламентарни избори. На последните, одржани во 2019 година, коалицијата предводена од партијата Право и правда постигна убедлива победа со 43,6 отсто од гласовите. Конкурентската Граѓанска коалиција освои само 27,4 отсто од гласовите.
Во последните месеци поддршката за владејачката коалиција стагнира на околу 35 отсто, додека поддршката за конкурентската коалиција постепено расте. Тоа не мора да значи дека ова е главната мотивација зад одлуката на Полска да го забрани увозот на жито од Украина, но тоа секако е фактор.
Словачка е во политичка криза и веројатни се предвремени избори. Унгарија се бори со највисокиот раст на цените во ЕУ, особено на храната. Парадоксално е што земјата со најголемо поскапување на прехранбените производи во ЕУ протестира против евтиниот увоз, но земјоделците се гласачката база на Орбановиот Фидес.
Цените паѓаат од средината на 2022 година, ЕУ не отскокнува од остатокот на светот
Големиот пад на цените на пченицата и другите прехранбени производи не е специфичен за земјите кои се побунија против увозот од Украина. Цените паѓаат ширум светот од петтиот месец минатата година, откако нагло пораснаа по почетокот на војната во Украина.
Сегашната цена на големопродажниот пазар во САД е околу 7 долари за бушел, односно 260 долари (250 евра) за тон. Во првите месеци од војната во Украина таа беше од 11 до 12 долари за бушел, односно повеќе од 400 долари за тон.
Оттогаш, цената континуирано паѓа и моментално е на ниво од август 2021 година. Иста е состојбата и на европскиот пазар на големо. Во моментов цените се движат меѓу 250 и 260 евра за тон, на почетокот на годината беа околу 300 евра за тон, а во втората половина од минатата година меѓу 330 и 350 евра.
